در کشور پهناور ایران به علت وسعت جغرافیایی نحوه نادرست تقسیم امکانات، عملاً هیچ نظام آموزشی قـادر نخواهد بود تا با تکیه بر روشهای سنتی پاسخگوی نیازهای موجود برقراری عدالت کامل در امر آموزش باشد .

فعالیت معیوب این سامانه آموزشی، در مرحلهای نمود بیشتر پیدا میکند که در پایـان دوران تحـصیلی، مراحـل سنجش فرا میرسد مدیران آموزش مجبور خواهند بود جهت رفع تبعیضهای دوران آموزش سهمیهبندیهای خاصی را برای مناطق محروم در نظر بگیرند که این خود از دید برخی کارشناسان تبعیض دیگری است.

به هر شکل نظام آموزش ما تاکنون از روشهای زیر جهت ارائه آموزش در مناطق محـروم اسـتفاده نمـوده، کـه عبارتند از:

. اعزام معلم مدرس به نقاط دور افتاده

. اعزام دانش آموزان به مراکز شهرستان یا مناطقی که امکانات بیشتری دارند

. تلاش جهت تجهیز مدارس روستایی عشایری

متأسفانه تاکنون هیچ یک از راهکارهای فوق الـذکر نتوانـسته اسـت علـی رغـم صـرف هزینـ هـای هنگفـت پاسخگوی نیازهای سامانه فعلی باشد. لذا مسائل دلایل بی شماری در توجیه این عدم توفیق مطرح می گـردد  که از آن جمله میتوان به تفاوت سطح علمی معلمین مدرسین این مراکز، آسیبهای روحی دانش آموزان در مدارس شبانه روزی روستایی ناتوانی در فراهمسازی فناوریهای لازم جهـت تجهیـز ایـن مـدارس اشـاره نمود. این مشکلات نواقص به عنوان بخشی از فاز مطالعاتی طرح مورد بررسی دقیق قرار گرفته است.

فروش کاشی مذهبی